Na gedane arbeid is het goed rusten, soms gaan je gedachten dan een beetje met je op de loop.

Je zal toch maar een plant zijn......

Er lag een gevallen appeltje bovenop de bloemsteel van de Crinum.

Eerder waren er al aanvalletjes geweest op de bloemen door hele kleine huisjesslakken en dat moet je als plant je allemaal laten welgevallen. Je kan niet eens een keertje lekker schudden om die plaaggeestjes weg te krijgen en de appel blijft ook maar gewoon liggen.

En als je dan zo groot gegroeid ben en je hebt een heleboel nakomelingen in je pot erbij gekregen, dan moet je weer zo nodig uit je pot, staan die twee mensen zich in het zweet te werken om al je nakomelingen af te breken en kom je weer bijna alleen te staan in een grote pot. Kan je weer opnieuw beginnen……

Aan de overkant in de border wordt een andere plant uit de grond gespit, ongeveer alle bovengrondse delen zijn eraf geknipt “want hij was niet mooi meer”, moest nodig “verjongd” worden. De hele kluit wordt met twee vorken uit elkaar gehaald, helemaal niet zo’n lekker gevoel hoor, maar vooruit, even doorbijten, straks verhuizen naar een nieuwe plek.

Ja en daar sta je dan op een verse plek, moet je weer helemaal wennen, een soort je eigen plek veroveren, want je hebt nu allemaal nieuwe buren. Niet iedereen is even tevreden met jou op die plek, dat wordt nog wat. Gelukkig krijg je een heerlijke douche na al die ellende van afknippen, uitsteken, delen en verhuizen. Kan je weer een beetje bijkomen en zorgen dat je weer vaste grond onder je voeten krijgt.

Het is maar te hopen dat je straks, als het zonnetje weer zo hard gaat schijnen en de regen niet wil vallen, toch nog eens een lekkere douche krijgt, want je wortels zijn ook nog niet zo goed verankerd in de grond dat je daar veel vocht mee naar boven kan krijgen. Vorige keer, toen het zo heet was en de regenvaten leeg waren, stonden we met z’n allen mooi weg te branden in de zon, want “ze spuit geen drinkwater”, “ze is van het milieu”, nou mooi klaar ben je als plant, je blaadjes verschrompelen, je doet er alles aan om nog ergens een druppeltje vocht uit de aarde te peuren en als je dan echt bijna het loodje legt, dan krijg je eindelijk een gietertje water, hè, hè, volgende keer graag wat eerder alsjeblieft.