Toch wel druk, ondanks, of misschien wel dankzij de Coronacrisis……
In het verleden heb ik op een ruilbeurs, toen afdeling Schiedam nog een aparte afdeling was een heel mooi doorbloeiend rood roosje geruild met de toenmalige voorzitter Gerard. Hij zei erbij dat het een bodembedekkende roos was en dat er mooie trosjes rode enkele bloemen aan zouden komen.
Ik vond een mooi plekje aan de rand van een border en heb de roos daar geplant. Het ging een poos goed, ik heb een vrij droge tuin dus sommige planten groeien niet zo weelderig. Maar de roos kon zich goed aanpassen aan de droogte, bloeide bijna de hele zomer met prachtige toeven rode roosjes en schoot na een jaar of 3 hevig in de groei. Enorme lange takken die een stukje verder weer in de grond wortelden. Die lange takken waren een beetje lastig, maar als ik er een oogje op hield kon ik daar weer nieuwe planten van maken. Klaarblijkelijk hield ik er toch niet zo goed mijn oog op, want het werd toch een warboel. Elke keer stak de roos een nieuwe scheut over het pad waar wij dan weer met onze broek in bleven steken. De meeste keren was ik in het voorjaar ook te laat met het snoeien van de roos, dus het was ook een beetje mijn eigen schuld.
Vanochtend toch maar alle attributen uit de schuur gehaald om de roos uit te graven. Nou, dat heeft een hele ochtend geduurd. De roos had zich behoorlijk verankerd in de grond en bijl en zaag moesten er aan te pas komen om de wortel uit de grond te krijgen. Maar het is gelukt, met z’n tweeën hebben we de klus geklaard. We hoeven vanavond weer niet naar de fitness, we hebben onze cardiotraining weer gehad, morgen waarschijnlijk een beetje spierpijn.
Thérèse